ΟΒλαδίμηρος Πούτινέχει ήδη κερδίσει μία θέση στην ιστορία, ως ο ηγέτης που έσωσε την χώρα του από το πλιάτσικο των τοκογλύφων, τη σφαγή των φονταμενταλιστών και τη διαφθορά.
Ο πρόσφατος νόμος που ψήφισε, μπορεί να ξεσήκωσε αντιδράσεις από διεθνείς οργανισμούς «προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων», έδειξε, όμως, την αποφασιστικότητά του να υπερασπίσει το γενικό συμφέρον από τη δράση συντεχνιών που πολλές φορές κρύβονται πίσω από αθώα προσωπεία, όπως αυτό της «ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας».
Συγκεκριμένα, ο Ρώσος πρόεδρος, μετά από μεγάλη έρευνα στην οποία συμμετείχαν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί, ποινικολόγοι και άνθρωποι του πνεύματος, αποφάσισε να αποδεχθεί την εισήγησή τους υπογράφοντας τον νόμο «ενάντια στην προπαγάνδα, την προσβολή των θρησκευτικών συμβόλων και την προβολή προτύπων που θίγουν τον θεσμό της οικογένειας».
Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στη Ρωσία μόλις το 1993, όταν καταργήθηκαν σταλινικοί νόμοι. Ωστόσο τα ομοφοβικά αισθήματα είναι εξαιρετικά διαδεδομένα, με πολλούς πολίτες –σύμφωνα τουλάχιστον με έρευνες– να θεωρούν ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Ο νόμος αυτός ήταν αφορμή να ξεσηκωθούν διάφορες ΜΚΟ, όπως αυτές της «προάσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων», χαρακτηρίζοντας την εξέλιξη αυτή ως προάγγελο διωγμού των Gay της Ρωσίας.
Αυτό βεβαίως είναι μία συνωμοσιολογική προσέγγιση, που μέσω φημολογίας προσπαθεί να δαιμονοποιήσει την πολιτική του Ρώσου προέδρου, παρότι η προστασία της σεξουαλικής ιδιαιτερότητας προστατεύεται σαφέστατα από την κείμενη νομοθεσία.
Τι προβλέπει ο νόμος στη Ρωσία
Τα μέλη της ρωσικής Δούμας ενέκριναν την Τρίτη δύο αμφιλεγόμενους νόμους, έναν ο οποίος ποινικοποιεί την «προπαγάνδα υπέρ της ομοφυλοφιλίας» σε ανήλικους και έναν ο οποίος ποινικοποιεί τα «εγκλήματα που προσβάλουν το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών», παρότι οι διατάξεις που θεσπίζονται είχαν επικριθεί έντονα από μέρους οργανώσεων προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το πρώτο νομοθέτημα, σχετικά με την προπαγάνδα υπέρ της ομοφυλοφιλίας εγκρίθηκε από 436 βουλευτές, καμία κατά και μία μόνο αποχή, ενός βουλευτή που στήριξε το κίνημα διαμαρτυρίας κατά του νόμου.
Οι διατάξεις του καθιστούν κακούργημα που επισύρειποινές έως και τριών ετών φυλάκισης κάθε πράξη «προπαγάνδας υπέρ μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων».
Προβλέπονται ακόμη πρόστιμα 5.000 ρουβλίων για όσα φυσικά πρόσωπα προπαγανδίζουν την ομοφυλοφιλία και σημαντικά μεγαλύτερα για επιχειρήσεις και μέσα ενημέρωσης.
Ο άλλος νόμοςεγκρίθηκε στην τρίτη και τελευταία ανάγνωση από 308 βουλευτές της Δούμας και μόλις δύο ψήφους κατά.
Ποινικοποιεί την προσβολή θρησκευτικών συναισθημάτων και προβλέπει ποινές φυλάκισης ως και τριών ετών και επιβολή προστίμων έως και 300.000 ρουβλιών ή την υποχρέωση συνεισφοράς 240 ωρών κοινωνικής εργασίας.
Η προπαγάνδα κατά του Πούτιν
Υπάρχει, όμως, και το «σκοτεινό» σημείο:Οι ίδιες οργανώσεις κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια απέναντι στη συνεχιζόμενη σφαγή ομοφυλοφίλων στις Ισλαμικές χώρες, αφού η Σαρία επισύρει ακόμα και την θανατική ποινή με συνοπτικές διαδικασίες για τους ομοφυλόφιλους.
 Αντίθετα, αυτοί που σήμερα κατηγορούν τον Πούτιν για «αντιομοφυλοφιλική στάση» ήταν οι ίδιοι που εμμέσως υποστήριζαν τους Τσετσένους ισλαμιστές, όταν έκαναν τις τρομερές σφαγές κατά μικρών παιδιών και αμάχων στη ρώσικη επικράτεια, κατηγορώντας τον Πούτιν για «επιθετική στάση» απέναντι στους «μαχητές του τζιχάντ», όπως οι ίδιοι χαρακτήριζαν τους αιμοσταγείς δολοφόνους.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να κλείνουν τα μάτια στο υπαρκτό πογκρόμ και τους τελετουργικούς αποκεφαλισμούς ομοφυλοφίλων στον 21ο αιώνα και από την άλλη να κατακρίνουν μία χώρα στην οποία το δικαίωμα της επιλογής προστατεύεται ρητά;
Μα φυσικά, γιατί παρεμποδίζεται η προπαγάνδα! Η προπαγάνδα που αποτελεί το μακρύ χέρι των τοκογλύφων, ρημάζοντας χώρες και δημιουργώντας πορτοκαλί επαναστάσεις.
Η προπαγάνδα λοιπόν, με τα δισεκατομμύρια που διατίθενται για τη διάβρωση συνειδήσεων, αποτελεί τον βασικό μοχλό κατάργησης της Εθνικής κυριαρχίας. Προκειμένου να μείνει αλώβητη, χρησιμοποιεί ποικιλόμορφες προβιές – όπως μας έχει διδάξει η ιστορία- για να αποκτήσει «ανθρωπιστικό προσωπείο».
Είναι καιρός και οι Έλληνες ηγέτες να αποφασίσουν εάν θέλουν να προασπίσουν το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον του συνόλου ή των όποιων συντεχνιών.