Τα παλιά τα χρόνια, επί «βασιλείας» Σημίτη, μεγαλούργησε ως Υφ/ργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων ένας μαγαλοσυνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ πρόεδρος της ΟΜΕ/ΟΤΕ που πρώτο- εμφάνισε το νόμο για τις συντάξεις χηρείας. Τότε το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2676/1999 έδινε συντάξεις χηρείας κάτω των 40 ετών, μόνο για τρία χρόνια. Μάλιστα σε πηγαδάκια σε εκλογικό συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος (ήμουν παρών) υποστήριζε ότι» καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να το αλλάξει.
Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με το νόμο 3385/2005 κατήργησε το ν. 2676/99 της κυβέρνησης Σημίτη και τις ντροπιαστικές για τις συντάξεις χηρείας διατάξεις του.
Με το νόμο 4387/2016 ο κ Κατρούγκαλος, μιμούμενος τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο, επανέφερε ακόμα σκληρότερα μέτρα για τις συντάξεις χηρείας, τα οποία με τις τελευταίες διορθώσεις η αντικαταστάτριά του στο Υπ. Εργασίας κ Ε. Αχτσιόγλου , προσπάθησε να βελτιώσει. Μπροστά όμως στον Αρμαγεδδώνα μέτρων-προβλέψεων του νόμου 4387/16 οι τροποποιήσεις φαντάζουν ψιχία. Στις βελτιώσεις προβλέπεται κατώτερη σύνταξη χηρείας με 20 χρόνια ασφάλισης 384 ΕΥΡΩ και το ίδιο ποσό για τα τέκνα. Σε περίπτωση απώλειας και των δυο γονέων για κάθε τέκνο μηνιαίως 384 ΕΥΡΩ και μέχρις 24 ετών λόγω σπουδών. Ειδική μοριοδότηση για κοινωφελή προγράμματα, επιδοτήσεις ασφαλιστικών εισφορών, διευκολύνσεις για δάνεια ΟΕΚ κ.λπ.
Ο υπολογισμός της σύνταξης και τα όρια ηλικίας δυστυχώς παραμένουν ως έχουν στο νόμο «Κατρούγκαλου» και δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα:
-Οι συντάξεις χηρείας υπολογίζονται πλέον στο 50% των αποδοχών και όχι στο 70% που ίσχυε με τις προηγούμενες διατάξεις, εκτός και αν ο γάμος έγινε μετά την απονομή συντάξεως γήρατος του θανόντος, οπότε μειώνεται ακόμα περισσότερο η σύνταξη.
-Όρια ηλικίας: Για να έχει δικαίωμα σύνταξης χηρείας ο επιζών σύζυγος θα πρέπει κατά τη χρονική στιγμή του θανάτου να έχει συμπληρώσει το 55 έτος της ηλικίας του. Σ’ αυτή την περίπτωση η σύνταξη χορηγείται εφ’ όρου ζωής και διακόπτεται μόνο με το θάνατο του δικαιούχου, με την τέλεση γάμου ή τη σύναψη συμφώνου συμβίωσης.
-Το μεγάλο πρόβλημα είναι στις περιπτώσεις που ο θάνατος επέλθει όταν ο δικαιούχος είναι κάτω των 55 ετών. Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο νόμο η σύνταξη καταβάλλεται στον επιζώντα σύζυγο για μια τριετία. Όταν παρέλθει η τριετία και εφ’ όσον ο επιζών σύζυγος είναι 55 ετών συμπληρωμένα, τότε διακόπτεται η σύνταξή του και ξαναρχίζει όταν γίνει 67 ετών. Όμως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για όσους-ες δεν συμπλήρωσαν το 55 έτος μέσα στην τριετία, τότε η σύνταξη διακόπτεται και δεν επαναχορηγείται.
Το αίτημά μας για την κατάργηση του Νόμου Ροβ. Σπυρόπουλου (26/76/99) από τον τότε Υπ. Εργασίας Πάνω Παναγιωτόπουλο (Πάνος κόκκινος) της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή το 2005 στηρίχθηκε στο βασικό επιχείρημα του εθνικού κινδύνου που διέτρεχε η Ελλάδα εξ’ αιτίας του δημογραφικού, κυρίως λόγω της υπογεννητικότητας. Σήμερα προστίθεται και η μαζική μετανάστευση των νέων μας. Ο δείκτης θανάτου από το 2011 μέχρι σήμερα ξεπερνά τις γεννήσεις και δεν έχουμε το δικαίωμα να απαγορεύσουμε στην ελληνίδα μητέρα να γεννά και να μεγαλώνει η ίδια τα παιδιά της.
Που και ποια δουλειά θα βρει μια 55χρονη ή ένας 55χρονος και ποιος εργοδότης θα τους προτιμήσει; Με ποιον τρόπο στηρίζουμε τις μονογονεικές οικογένειες; Ποιος είναι ο μοχλός στήριξης της εργασίας και που πρέπει να είναι αρωγός το κοινωνικό κράτος; Πως αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις το δημογραφικό; Θέλουμε να ξέρουμε, πόσα τέλος πάντων είναι τα έσοδα μιας τέτοιας «διαβολικής» ρύθμισης; Θα υπάρχει δικαιολογία όταν μετά τις 20 Αυγούστου 2018 βγούμε από τα μνημόνια, χωρίς επίβλεψη, οι ντροπιαστικές & αντικοινωνικές ρυθμίσεις για συντάξεις χηρείας και ΕΚΑΣ να μην τύχουν ευνοϊκής ρύθμισης; Φυσικά και δεν προτείνουμε υπερβολές & νέες εκτροπές.
Και μην ξεχνάτε: Στον καθένα μπορεί να συμβεί ……