Η «ημέρα του πατέρα», όπως την αποκαλούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθιερώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, ώστε να συμπληρώσει τη «γιορτή της μητέρας» και να εορτάζεται η πατρότητα.
Ύστερα από την αντπόκριση, που είχε η γιορτή της μητέρας (μία ιδέα της Άννα Τζάρβις), κάποιοι θέλησαν να δημιουργήσουν μία παρόμοια «γιορτή» και για τον μπαμπά. Διάφοροι διεκδικούν τη σύλληψη της ιδέας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά επίσημα αναγνωρίζουν ότι δημιουργός της είναι... γυναίκα. Η Σονόρα Ντόντ, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωσή της.
Η γιορτή του πατέρακαθιερώθηκε στο Σποκέιν, της Ουάσιγκτον, το 1910. Οι πρώτες εορταστικές εκδηλώσεις έγιναν στις 19 Ιουνίου στο YMCA. Ο πατέρας της Σονόρα, βετεράνος του αμερικανικού εμφυλίου, μεγάλωσε μόνος του έξι παιδιά, καθώς είχε χάσει τη σύζυγό του. Η Σονόρα, όταν άκουσε το 1909 έναν λόγο στην εκκλησία για τη γιορτή της μητέρας, είπε στον εφημέριο πως και οι πατεράδες θα έπρεπε να έχουν, επίσης, μία ημέρα προς τιμήν τους. Αρχικά, πρότεινε η ημέρα του πατέρα να καθιερωθεί στις 5 Ιουνίου, οπότε και είχε τα γενέθλιά του ο πατέρας της, αλλά ο εφημέριος της εκκλησίας δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για τις προετοιμασίες και έτσι μετέφερε τη «γιορτή» για την Τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Τα πρώτα χρόνια δεν έτυχε ιδιαίτερης αποδοχής και γύρω στα 1920 η Σονόρα σταμάτησε την προσπάθειά της να προωθεί τη γιορτή, καθώς αφιερώθηκε στις σπουδές της και έβλεπε πως ούτε στο Σποκέιν (όπου ξεκίνησε) δεν είχε την επιτυχία, που αρχικά πίστευε και επιθυμούσε. Η δημιουργός της γιορτής του πατέρα, όμως, φαίνεται πως έκανε μόνο ένα διάλειμμα. Επέστρεψε στην προσπάθειά της δέκα χρόνια αργότερα, αλλά αυτή τη φορά προσπάθησε να διαδώσει την ιδέα της σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για βοήθεια είχε όλες τις εταιρείες, που κατασκεύαζαν και πωλούσαν αντρικά είδη, όπως για παράδειγμα γραβάτες και είδη καπνιστού, που ήταν και τα παραδοσιακά δώρα για τους άντρες εκείνη την εποχή. Από το 1938, μάλιστα, είχε τη βοήθεια και μίας επιτροπής, που δημιουργήθηκε για την προώθηση της ιδέας. Η επιτροπή αυτή δημιουργήθηκε από τον Σύνδεσμο Εμπόρων Αντρικής Ένδυσης, ο οποίος βοήθησε στο διαφημιστικό κομμάτι, φυσικά με σκοπό το κέρδος από τις πωλήσεις των δώρων.
Τις πρώτες δεκαετίες, οι περισσότεροι στην Αμερική χλεύαζαν τη γιορτή. Στις εφημερίδες υπήρχαν καυστικά σχόλια και ειρωνικά σκίτσα, αλλά ο σύνδεσμος δεν το έβαλε κάτω και τελικά πέτυχε τον στόχο του.
Από τη δεκαετία του ’80 και μετά, η γιορτή του πατέραχαρακτηρίζεται σαν τα ...δεύτερα Χριστούγεννα για τις εταιρείες, που εμπορεύονται ανδρικά είδη.
apocalypsejohn