Το πρόσωπο της εβδομάδας: Ελένη Ζαραφίδου - Ηθοποιός

Η συσπείρωση ορισμένων ομάδων στη θεατρική Αθήνα των άπειρων παραστάσεων και των μη ικανοποιητικών (ή και μηδαμινών) αποδοχών είναι αξιοθαύμαστη. Και είναι άκρως ενθαρρυντικό, που τα μέλη αυτώντων ομάδων επιβραβεύονται για την επιμονή τους και το πνεύμα ενότητας, το οποίο τους συνοδεύει.

Μετά τη βράβευση της στο φεστιβάλ Ibsen Awards με το “Peer Gynt, no man’ s land” η ομάδα «3rd person theatre group” ασχολείται αυτήν τη σεζόν με το παιδικό θέατρο, παρουσιάζοντας τη νέα της δουλειά σ’ έναν ιστορικό χώρο, όπως είναι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Η Ελένη Ζαραφίδου, ένα από τα τρία μέλη της ομάδας μόλις ολοκλήρωσε τη συμμετοχή της στο πολύ επιτυχημένο «Ταξίδι στον σταυρό του Νότου» στο θέατρο Badminton (σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη) και σημειώνει στο All4fun τη σημασία του έργου του Λέονιντ Τολστόι, «πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;»: 
“Τα μηνύματα της παράστασης είναι πολλά και διαφορετικά. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η μεγάλη αξία που δίνει ο συγγραφέας στις ανθρώπινες σχέσεις και στην έννοια της προσφοράς. Οι αντιδράσεις του κοινού έχουν πολύ ενδιαφέρον. Τα παιδιά συμμετέχουν πάρα πολύ, αλληλεπιδρούν και αντιδρούν άμεσα και πολύ πηγαία. Αυτό για μας είναι πηγή ζωής. Επίσης το να κάνεις παράσταση σε ένα ιστορικό θέατρο σαν το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είναι από μόνο του μια τεράστια και πολύ σημαντική εμπειρία».

Η Ελένη αντιλαμβάνεται την υποκριτική, ως τον τόπο με τον οποίο μπορεί να συναντήσει τη μνήμη της για ν’ ανακαλύψει τις καινούριες και αναπάντεχες δυνατότητες της και παρά το γεγονός ότι συνσκηνοθετεί την παράσταση μαζί με τα άλλα δύο μέλη της ομάδας και φίλους της από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (Βαλάντης Φράγκος, Αντιγόνη Φρυδά) δε σκέφτεται προς το παρόν τουλάχιστον να σκηνοθετήσει κάτι μόνη της.

* Η συνάντηση με το θέατρο προέκυψε εντελώς τυχαία. Στη Θεσσαλονίκη, όταν σπούδαζα στη Φιλοσοφική. Έδωσα εξετάσεις στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και σταδιακά όλα πήραν το δρόμο τους. 

* Υποκριτική για μένα είναι ο τόπος που μπορούμε να συναντήσουμε τη μνήμη μας, ώστε να ανακαλύψουμε καινούριες και αναπάντεχες δυνατότητες μας. 

* Δεν ξέρω αν η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις. Εύχομαι να προκαλεί, ενίοτε, ερωτήματα. 

* Με την ομάδα the 3rd person theatre παρουσιάζουμε την παράσταση "Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;", βασισμένη στη ομώνυμη νουβέλα του Λ.Τολστόι. Τα μηνύματα της παράστασης είναι πολλά και διαφορετικά. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η μεγάλη αξία που δίνει ο Τολστόι στις ανθρώπινες σχέσεις και στην έννοια της προσφοράς. 

* Το κομμάτι της αφήγησης και της εναλλαγής των ρόλων είναι βασικό στην παράσταση μας. Επιπλέον η μουσική του Γιάννη Σαββίδη και οι χορογραφίες της Μαρίας Φουντούλη δημιουργούν ένα περιβάλλον και έναν κώδικά πιο προσιτό και άμεσο για την επαφή με τα παιδιά, ως κοινό. Με τον Βαλάντη Φράγκο και την Αντιγόνη Φρυδά σκηνοθετούμε από κοινού την παράσταση και παίζουμε μαζί. Φέτος συνεργαζόμαστε και με την Αναστασία Χατζάρα και τον Στέργιο Κοντακιώτη, και χαιρόμαστε πολύ γι'αυτό. 

* Οι αντιδράσεις του κοινού έχουν πολύ ενδιαφέρον. Τα παιδιά συμμετέχουν πάρα πολύ, αλληλεπιδρούν και αντιδρούν άμεσα και πολύ πηγαία. Αυτό για μας είναι πηγή ζωής. Το να κάνεις παράσταση σε ένα ιστορικό θέατρο σαν το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είναι από μόνο του μια τεράστια και πολύ σημαντική εμπειρία.

* "Το ταξίδι στον Σταυρό του Νότου"ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο ταξίδι. Είναι πολύ σημαντικό για έναν νέο ηθοποιό να βρίσκεται κοντά σετόσο σημαντικούς και γενναιόδωρους καλλιτέχνες και να μαθαίνει από αυτούς σε όλα τα επίπεδα. Νιώθω πολύ τυχερή που ήμουν εκεί.

* Από το ΚΘΒΕ θυμάμαι τα πάντα! Ήταν τόσο πρωτόγνωρα όλα για μένα. Οι συμμαθητές μου από το ΚΘΒΕ είναι πια οι φίλοι μου.

* Η ομάδα "the 3Rdperson theatre group"προέκυψε εντελώς φυσικά,γιατί με τον Βαλάντη και την Αντιγόνη μας ενώνουν πάρα πολλά. Η πρώτη μας παράσταση, ο Πεερ Γκυντ, ήταν μια διαδρομή πολύ μεγάλη με πρόβες που κράτησαν περίπου 2 χρόνια, και συνεχείς κύκλους παραστάσεων. Θεωρώ ότι η σχέση μας με αυτήν την παράσταση δεν έχει τελειώσει. Η επόμενη μας παράσταση θα είναι βασισμένη στο Άσμα Ασμάτων. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε πάνω σ'αυτό,σε μια ολοκαίνουρια μετάφραση από τον Χαράλαμπο Μαγουλά.

* Η συσκηνοθεσία ήταν μια πολλή περίπλοκη διαδικασία, πολύ ενδιαφέρουσα και με μεγάλες απαιτήσεις, με την έννοια ότι πρέπει να κάνεις συνεχώς πέρα τον εγωισμό σου και να μάθεις να ακούς αυτό που είναι το καλύτερο για την παράσταση. Πολύ καλό μάθημα! Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

* Δε νομίζω ότι σε αυτή τη φάση θα με ενδιέφερε να σκηνοθετήσω κάτι μόνη μου. Ίσως στο μέλλον. Άλλωστε το Άσμα Ασμάτων θα το σκηνοθετήσει ο Βαλάντης Φράγκος, οπότε η ομάδα θα δοκιμαστεί σε κάτι καινούριο.

* Η Θεσσαλονίκη μου λείπει συχνά. Η ανεμελιά που είχαμε και οι ατελείωτες συζητήσεις.

* Μου αρέσει η Αθήνα. Υπάρχει πάντα κάτι που να σε κινητοποιεί...

* Στο Αll4fun μου αρέσουν οι συνεντεύξεις που διαβάζω…

& Αναλυτικές πληροφορίες για το «Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/11226-2015-08-28-22-29-54.html