Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες αναρωτιούνται για το εάν τα κόμματα που χρωστούν εκατοντάδες εκατομμύρια στις τράπεζεςκαι που υπέθαλψαν φαινόμενα διαφθοράς μαύρων σακκούλων από τους “Τσουκάτους”, μπορούν να θεσπίσουν ποιοτικούς νόμους που θα προάγουν τη διαφάνεια και τις ίσες ευκαιρίες στον πολιτικό λόγο.

Η χρεοκοπημένη συγκυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί ότι το πρόβλημα στο ζήτημα της χρηματοδότησης των κομμάτων δεν είναι μόνο τα ποσά που πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος. (Σημειώνεται ότι παρά τις προτεινόμενες περικοπές, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να βρίσκεται κατά 50% πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανά έγκυρη ψήφο κρατική χρηματοδότηση – δείτε σχετικό πίνακα). Το πρόβλημα ήταν -και παραμένει- ο έλεγχοςτης οικονομικής λειτουργίας των κομμάτων και ο στρουθοκαμηλισμός και φαρισαϊσμός που χαρακτηρίζει το σημερινό σύστημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, η Επιτροπή Ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων της Βουλής, η οποία συγκροτείται από βουλευτές (δηλαδή οι ελεγκτές είναι και ...ελεγχόμενοι), κατά την περίοδο 1984 έως και 2014 δε βρήκε κάτι το μεμπτό στα οικονομικά των κομμάτων, αλλά ούτε και στις εκλογικές δαπάνες όλων των εκλογικών αναμετρήσεων αυτής της περιόδου. Σε κάθε περίπτωση, η απόφανση της Επιτροπής ήταν ότι όλα ...λειτούργησαν άψογα!

Οι Έλληνες Φορολογούμενοι πιστεύουμε ότι η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων θα πρέπει να είναι συνάρτηση όχι μόνο της εκλογικής τους δύναμης, αλλά και των χρημάτων που αυτά κατορθώνουν να αντλήσουν από την ίδια την κοινωνία. Αν η κοινωνία (τα μέλη και οι ψηφοφόροι των κομμάτων) αρνούνται να τα χρηματοδοτήσουν άμεσα, γιατί να αναγκάζονται να τα χρηματοδοτούν έμμεσα μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού;