Η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στην κρίση, το χάσμα ανάμεσα σε χώρες Βορρά‐Νότου και η
ανακατανομή πόρων, τα ανοιχτά σύνορα εργασίας, η λήψη σοβαρών αποφάσεων μέσω δημοψηφισμάτων ή κοινοβουλίων, ο εκτροχιασμός της ΕΕ από την αρχική της πορεία, καθώς κ.α. σημαντικά, θα αποτυπωθούν μέσα από την κάλπη.
Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις τελευταία των Fainacional Times, η ομολογία στην βιβλιογραφία των
Γκάιντερ‐Φιλίπ Λεγκράν (τ Υπ. Οικ. ΗΠΑ & συμβούλου κ Μπαρόζου) επιβεβαιώνουν τις ωμές παρεμβάσεις των ισχυρών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των μεγάλων συμφερόντων στο ανεβοκατέβασμα πρωθυπουργών (Κ. Καραμανλής‐Μπερλουσκόνι), στην αποπομπή ΓΑΠ για το δημοψήφισμα (άσχετα αν έπρεπε να το πραγματοποιήσει πριν από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου), αλλά και στον σχεδιασμό κυρίως από την Γερμανία της αισχροκέρδειας σε βάρος των αδύναμων χωρών.
Λαμπρή εξαίρεση στον κανόνα των yes men Ευρωπαίων ηγετών και από τους λίγους που ανθίσταται
σθεναρά στο Μερκελισμό, είναι ο συντηρητικός Ούγγρος πρωθυπουργός Β. Ορμπάν που τόλμησε και έχει το λαό με το μέρος του, γεγονός που καταδεικνύει και η πρόσφατη επανεκλογή του.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ήταν και εξακολουθεί να είναι λάθος η εφαρμοζόμενη ευρωπαϊκή πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η κ Μέρκελ και τα συνεταιράκια της εξυπηρετούσαν και υπηρετούν μόνον τα στενά τους συμφέροντα και όχι αυτά της ΕΕ. Η βοήθεια που δόθηκε με το αζημίωτο σε Πορτογαλία‐Ελλάδα ήταν για την σωτηρία του Γάλλο‐Γερμανικού τραπεζικού συστήματος με τα ασήκωτα χρέη. Ακόμα και το σχέδιο Ζ του <<φιλέλληνα>> Β. Σόιμπλε το 2012 για έξοδο της Ελλάδας από το ΕΥΡΩ έμεινε στα χαρτιά όχι επειδή η νέα εγκατεστημένη‐εντολοδόχος κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου με πλάτες Σαμαρά‐Βενιζέλου δεν ήταν ‘’ΝΑΙ σε ΟΛΑ’’ αλλά επειδή ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να καταλήξει σε καταστροφή της Ευρωζώνης.
Αντί αυτού προτιμήθηκε η εσωτερική πτώχευση, ο δανεισμός η και διόγκωση του χρέους.
Το Λαϊκό Ευρωπαϊκό κόμμα της κ Μέρκελ που διεκδικεί την ψήφο των πολιτών, δεν έχει καμία σχέση με τους λαούς, ούτε με τις πολιτικές των προκατόχων της. Η Γερμανική ηγεμονική πολιτική με μηχανοδηγό τη διαφθορά σε όλες σχεδόν τις διακρατικές της σχέσεις, καθιστά υποκινούμενα πιόνια τους διαπλεκόμενους πολιτικούς, των τραπεζών, των βιομηχάνων όπλων και των μεγάλων συμφερόντων. Τα Σοσιαλιστικό Ευρωπαϊκό κόμμα απεδείχθη ότι είναι μία από τα ίδια, οι δε Φιλελεύθεροι κακέκτυπο ομοίωμα των δυο πρώτων. Στην απέναντι τα Ευρωπαϊκά κόμματα των Πρασίνων, των Αριστερών και άλλων μικρότερων σοβαρών σχηματισμών και πιο πέρα οι ευρωσκεπτικιστές και η επιθυμία των δοκιμαζόμενων λαών για επανεθνικοποίηση.
Η πολιτική της δήθεν ‘’περισσότερης Ευρώπης’’ εκφράζει όλο και λιγότερους. Η αντίληψη μιας ενωμένης Ευρώπης με καθοδηγητή τον Γερμανικό ηγεμονισμό και με συνοδοιπόρους ‘’αχυράνθρωπους’’ πολιτικούς ηγέτες, είναι στις επικείμενες ευρωεκλογές αντιμέτωπη με την άλλη Ευρώπη, αυτή που οραματίστηκαν και πάλεψαν για το χτίσιμό της ο Ντε Γκωλ, ο Αντενάουερ, ο Καραμανλής και άλλοι .
Δεν υπάρχουν Βόρειοι, Νότιοι, Ανατολικοί & Δυτικοί λαοί, παρά μόνον κοινωνίες ανθρώπων. Δεν
υπάρχει κανένα ευρωπαϊκό δίπολο, είναι η Ευρώπη‐δυνάστης των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, που δημιουργεί στρατιές ανέργων και φτωχών. Και από την άλλη η ελεύθερη Ευρώπη, της κοινωνικής συνοχής του πολιτισμού και της αλληλεγγύης, η Ευρώπη της προόδου και της ευημερίας των πολιτών και των λαών.
Κάθε Ευρωπαίος πολίτης ας αναζητήσει μέσα από την κάλπη της Κυριακής την Ευρώπη που θέλει.
Ο ‘’ωχαδερφισμός’’ και ο ‘’καναπεδισμός’’ βλάπτουν σοβαρά τη ζωή μας …………….